Dit jaar was bizar. Dat hebben we al vaak tegen elkaar gezegd. Het is onmiskenbaar waar. In het nieuws kregen regelmatig ook frustratie en verzet aandacht. Maar wat mij meer bijblijft, is het gevoel van verbinding, optimisme én het gedeelde besef van de kwetsbaarheid van ons leven. De vanzelfsprekendheid van simpele dingen, zoals iemand een hand of een knuffel geven, uit eten gaan of iemand bezoeken die ziek is, in één keer was dit allemaal niet meer vanzelfsprekend. Dat besef zorgde sneller voor meer diepgang en verbinding in gesprekken. Ik kan dat erg waarderen.
Veel contacten met zowel nieuwe als bestaande klanten zijn dit jaar alleen virtueel geweest, via Teams. En toch waren er vaak goede gesprekken en groeide onderling vertrouwen en respect. Het leven en de mens stonden vaker centraal, niet alleen het werk.
In de week voor kerst zat ik met mijn team bij elkaar voor de maandelijkse update. Ik realiseerde me op dat moment hoeveel geluk ik heb met mijn collega’s. Ik heb in dit jaar zoveel commitment ervaren. Iedereen paste zich enorm goed aan, niet altijd eenvoudig met kleine kinderen thuis. Ze maakten het beste van de situatie en namen op indrukwekkende wijze hun verantwoordelijkheid voor het leveren van optimaal werk aan onze klanten.
Het hele proces van samenwerken met collega’s en klanten ging buitengewoon soepel in 2020. Ik kijk daar met heel veel plezier op terug. We deden iets voor elkaar omdat we voelden dat het nodig was. Aangepaste werktijden, een meeting kort onderbreken voor een kind met een vraag over huiswerk, een deadline wat opschuiven, enzovoorts… We losten het gewoon op.
De verbinding die zo ontstond, gaf mij heel veel energie. Het leven en het werk worden er léuker van. Dus bizar, ja. Maar 2020 was meer dan dat.
